เป็นการละเล่นดั้งเดิมของคนในชนชั้นเจ้าขุนมูลนายของญี่ปุ่นสมัยก่อน ซึ่งพอจะเทียบเคียงได้กับวัฒนธรรมโบราณอย่างการชงชา
การจัดดอกไม้ ฯลฯ
มันคือการฝึกสมาธิและประสาทรับรู้ของตัวเองให้ละเอียดถี่ถ้วนขึ้น
วิธีเล่น
ให้แต่ละคนดมกลิ่นดอกไม้หอมแต่ละชนิดที่อยู่ในผอบที่ทำจากกระเบื้องใบเล็ก ๆ
ซึ่งมีทั้งหมด 5 ผอบ แต่ละผอบจะมีไม้หอมราคาแพง เช่น กฤษณา ของไทย รวมอยู่ด้วย
ซึ่งการเลือกใช้ไม้เนื้อหอมในการแยกแยะกลิ่น ถือเป็นแบบแผนดั้งเดิมในการฝึกฝนการดมให้เป็นการฟังเพื่อแยกแยะกลิ่น
เริ่มต้นจากการสงบนิ่งเพื่อทำสมาธิ แล้วจึงค่อยยกผอบบรรจุไม้หอมที่เผาไฟแล้วขึ้นมาอย่างสำรวม
เปิดแง้มฝาออกมาแต่น้อยใกล้ ๆ จมูก แล้วถึงค่อยดมกลิ่นไม้หอมในนั้นอย่างช้า ๆ
หนึ่งลมหายใจ ปิดฝาแล้วทำซ้ำอีก 2 ครั้ง ทั้งหมด 5 ผอบ
ซึ่งแต่ละผอบอาจจะเป็นไม้หอมชนิดเดียวกันหรือต่างชนิด ตรงนี้ให้เราแยกแยะเอาเอง
ศิลปะแห่งการดมนี้ มีขึ้นเพื่อให้มนุษย์ได้สัมผัสถึงความงามของธรรมชาติในแต่ละฤดู
เพราะแต่เดิมจะจัดขึ้นท่ามกลางธรรมชาติได้เห็นบรรยากาศของดอกไม้ ฟังเสียงนกร้อง
ยลแสงนวลอ่อนของพระจันทร์ที่กำลังส่องสว่างพร้อมสายลมอ่อน
ถือเป็นอีกหนึ่งมิติสัมผัสที่จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น
ที่มา ダコ 114
